Irane Azad

جستجوی این وبلاگ

بزرگترین تراژدی ایران

در اردیبهشت ۰۸, ۱۴۰۴

دریافت پیوند
Facebook
X
Pinterest
ایمیل
سایر برنامه‌ها

دریافت پیوند
Facebook
X
Pinterest
ایمیل
سایر برنامه‌ها

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های پرطرفدار

شعر ایرانِ زخم خورده از شاعر ناشناس

ایرانِ زخم‌خورده چگونه باور کنم که خورشید پشت این پرده‌های سیاه هنوز می‌تابد؟ که این خاک، آبستن آزادی‌ست در زیر بار دیکتاتوریِ عباپوشان؟ ایرانم، زخم بر تن، خون بر دل، در چنگال دروغ و ریا، فریادهای خفته در گلوی مردم چون آتشی زیر خاکستر می‌خروشد. ایرانم، ای پرنده‌ محبوس در قفسِ فتوا، در لابه‌لای کتاب‌هایی که نام خدا را فریاد می‌زنند، اما بوی مرگ می‌دهند، چگونه تاب آورده‌ای؟ اما من ایمان دارم: این شبِ تاریک نیز پایانی دارد، که دست‌های خسته، دست‌های پینه‌بسته، چون صاعقه‌ای بنیاد ظلم را درهم خواهد شکست شاعر : ناشناس

با هوشترین رییس جمهور جهان 😉😇

شعرایران:سرزمین درد و امید

ای سرزمین درد و امید و خروش، ای خاک عشق و زخم‌های خاموش. در هر قدم، قصه‌ای پر ز رنج، در هر نگاه، شعله‌ای پر ز آغوش. دشتت هنوز از خون تازه‌تر است، آسمانت پر از بغض سنگین‌تر است. اما درون این غبار و غم‌ها، نور امیدی به دل روشن‌تر است. ایران من، زنجیر بر پای تو، اما شکوه است هنوز در رای تو. گرچه غم انگیز، روزگار تو شد، شعر و صدایت، جهان را نو شد. ای ققنوس سرخ، در آتش بمان، تا ز خاکت برخیزد این جهان. چون صبحی روشن، پس از شب سیاه، دوباره بتابی بر اوج این راه. شاعر : ناشناس

‏با پشتیبانی Blogger